| DagRüzgarı |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
&
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
Özgürdük.
Hayatın sonuna kadar özgürdük.
Uzaklarımızı artıran Tren içimizden geçerken;
Bulutların beslediği umutlarımızda,
Kaybolurkende özgürdük.
Bekledik.
Sabrın azametinde bekledik.
Gönül gecelerinde mevsimler değişirken;
Baharın mevsimini umutsuzluk evinde,
Yüreğimizde bekledik.
Sustuk.
Söylenmeyen gerçeklere sustuk.
Kirpiklerden kelimeler dökülünce zulmete doğru,
Tokatını yediğimiz bütün dillerde;
Dilsizlere özenip sustuk.
Kördük.
Görünen hayatımıza kördük.
Arkamıza bakmadan koşarken gelecege;
Görmezden gelen gözlerin melanetinde,
Görünen yüzlere kördük.
Sevdik.
Sonuna kadar sevmeyi sevdik.
Sevdiklerimiz acıyı verirken toprağımıza;
Her başağın içinde sakladığımız aşkımızda,
Şair Hasan Hüseyin’in dediği gibi,
Acıyı Bal eyledik…
Ve;
Sonunu beklemeden sevdik.
Bir aŞkı kaybettim yürek içinde...
Elden sakla sevgimizi
Ben gizlerim ismimizi
Sök duvardan resmimizi
Bakıp ta sakın üzülme
Sen git hadi koşa koşa
Sen mutlu ol hep sen yaşa
Çekilirmiş gelen başa
Ben çekerim sen üzülme
Kader bize kurdu tuzak
Nere gitsen olmaz uzak
Sen kendine çok iyi bak
Beni düşünüp üzülme
Merhem sürme azarıma
Sen çıkmadın nazarıma
Sakın gelme mezarıma
Görüp adını üzülme
Demek gitme vakti geldi
Üzülme sen hiç üzülme
Bu aşk bize boyun eğdi
Öyle düşünüp üzülme
Bırakıp ta gitti demem
Kimselere gönül vermem
Korkma senden sonra sevmem
Sen mutlu ol hiç üzülme
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
seni sevmeyi ağır ödüyorum
kirpiklerim üşüyor adın her aklımdan geçişinde
her gün biraz daha çoğalıyorsun
içimde hasretin, hasretinde anılarım büyüyor
dayanamıyorum
yokluğunun varlığını her hatırladığımda
yüreğimde hissettikçe
derinliklerimde kayboluyorum
nereye savrulduğumu bilmeden
ve varlığım yok olsa diye dualar ediyorum
kaçtıkça sana geliyorum
kahretsin kalbimdesin kahretsin kalbimdesin
kahretsin ellerinsinnnnn! ! !
Ama öyle bişeysinki
İçimde bitmeyen hiç tükenmeyensin…..
Ama bilesinki sevdiğim
Uzaklarda bi yerlerde
Özlenmektesin
Ve umutsuzda olsa
Beklenmektesin
Sen yinede sakın ama sakın gelme
Gelirsen
Bi kez daha alışmak zorunda kalacağım sensizliğe
nasıl olsa yine çekip gideceksin biliyorum
Sen benim ne çektiğimi nerden bileceksin
Sen hiç sensiz kalmadın ki
Gitmelerin çok yaktı canımı
Yanacak canım kalmadı
Sakın gelme
Alıştım sensizliğe desemde
Yalan
Kolay mı sensizliğe alışmak
Kolay mı artık yok gitti unut onu gönlüm demek
Dilim varmıyor kendime bile itiraf edemiyorum
Şimdi kırdım zincirlerimi söylüyorum
seni seviyorum
bu lafı söylemek kolay değil inan bana
sevmek kolay değil
ve ben bilirsin inanmadığım bir şeyi söylemem
sen inanmasan da bitanem
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim. Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim… Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin… Bu bir ölümdü, bu bir fermandı… Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim Ey Sevdiğim… Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin… Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı. Anladım ki beni hiç duymayacaksın. Sana sitem edemem. Sana kırılamam. Bir tek dileğim var. O da MUTLU OLMAN.
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
Başka bir aşk..
Başka bir göz..
Başka bir el..
El oldun artık bana yar!
Yaralarıma yar oldun artık sen!
Şimdi kanayan yaralarıma aldırmadan git!
Üşüyen yanlarıma basa, basa git!
Kendimi çiviyle çakarım duvarın tam ortasına!
Arkandan, bıraktığın yerde kalabilirim!
Biri kanayan yaramı soracak olursa,
Adını vermem merak etme!
Aşk tepti derim..
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
Ağlayan adam-Üşüyen kadın..
--------------------------------------------------------------------------------
ağlıyordu adam...
yanağından süzülen yaş birikerek kalbinde
yeniden taşıyordu kirpiklerinden adamın!
ve "böyle olmasını istemezdim" in izini kazıyordu sanki yüzüne..
ağlıyordu adam..
ama "mecbur"du..
beyaz kanepede
dirseklerini dayayarak
geceyi giymişti sanki üzerine..
ve birleştirmişti yumruklarını alnında
ağır gelen başına destek tutuyordu..
ağlıyordu adam...
seviyordu ama;
"mecbur"du....
.................................................. .........
ve bir başka evin bir başka odasında
kadın;
baktığı siyah beyaz resimler ile ısınmaya çalışıyordu yatağında iki büklüm....
içini çeke çeke
içine döke döke
ağlıyordu...
sonra bir müzik sesi duyuldu inceden.....
Vakit tamam seni terk ediyorum ! diye başlayıp
.....Bu incecik bir veda havasıdır
.....Parmak uçlarına değen sıcaklık
.....İncinen bir hayatın yarasıdır.
diye diye akıp giden yanaklardan...
.....Kalacak tüm izlerin hayatımda
.....Gözümden bir damla yaş aktığında
.....Bir yer bulabilsem seni hatırlatmayan
.....Kan tarlası gelincik şafağında.
diyordu adam ve dinliyordu kadın ve ağlıyordu ikisi...
.....Hoşçakal canımın içi hoşçakal
.....Hoşçakal gözümün nuru hoşçakal
.....Hoşçakal iki gözüm hoşçakal
diyordu kadın ve dinliyordu adam...gözyaşlarından yol yapıp sarılmışlardı birbirlerine....
cama düşen yağmur taneleri
ayrılık zamanının geldiğini çaldı ardarda...
ayrıldı yolları..
adam ağladı..
kadın çok üşüdü...
....
ve perde kapandı.......
mevsim : sonbahardı........................................
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
Ben Bir Muammayım
Ben bir muammayım, deli ruhların ateş dansında,
Meçhule kalkan bir gemiyim, her dem ölüm rotasında,
Ve bir eski zaman şarkısıyım, ayrılık notasında,
Kendi sözlerini içip de yaşayan bir melodram,
Kamburu içine büyümüş sefil Notterdam,
Her yoksulluk benim, her akşam da gam.
Beni yazdı bütün kitaplar, beni okudu insanlar,
Anladıkları, kelimeler kadar kelamsızdı,
Yazdıklarıysa, anladıkları kadar...
Beni yazdı bütün kitaplar, beni okudu insanlar,
Ne yazdıkları kadar anladılar,
Ne de okuduklarıyla kaldılar.
......
:(
İşte bende böyle yar;
Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak için:(
Ben aşkı kaybettim yürek içinde...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
